Mañana
Pedro Luis Ferrer in CC De Schakel te Waregem.
¡Fiesta!
Pedro Luis Ferrer in CC De Schakel te Waregem.
¡Fiesta!
Een mens moet het met zijn ogen gezien hebben om het te geloven. Daarnet in het journaal van 18u op VRT: kiesintensies op één of andere grafische voorstelling.
Heel even twijfelde ik nog. Had ik het al gans mijn leven verkeerdelijk over intenties gehad? Nee hoor, Van Dale gaf uitsluitsel.
Update: om 19u nog altijd fout!
Update 2: bewijs (uit het campagnejournaal op vrtnieuws.net)
Nooit ben ik een discotheekganger geweest, laat staan een megadancingfrequenteerder, maar de weinige keren dat ze mij in zo'n etablissement binnenkregen, peer pressure you now, heb ik me toch wel geamuseerd en hier en daar is wel iets blijven hangen van die pompende muziek, wat resulteerde in zwetende (lekkere) lijven. Even grasduinen in het verleden en speuren op youtube levert alvast hetvolgende op:
Vond ik jammergenoeg niet :
'Cherry Moon - Needle Destruction' en 'DJ Manu - The Shaker'.
O ja, dit nog. Weet er iemand welk plaatje de titel van deze post bevat? Ik hoorde het vorige vrijdag, maar ik kan het niet thuisbrengen en ik was iets te aangeschoten om het aan de DJ te vragen.
Aan de muzieksamenstellers van Studio Brussel, 'She Moves In Her Own Way' is nu stilletjesaan grijs genoeg gedraaid. Dit niemendalletje vond ik in den beginne nog aangenaam, nu kan ik er gewoon niet meer tegen. Nog maar eens een gemaakte hype...
Het is niet slim om een mountainbiketocht van 60km door de Vlaamse Ardennen te willen ondernemen als je ten eerste 4 weken geen fiets hebt aangeraakt (noodgedwongen stil gelegen ten gevolge van het operatietje) en als je ten tweede de avond ervoor iets te lang hebt doorgezakt (en bijgevolg heel weinig geslapen hebt).
Het gevolg laat zich raden: na een kleine 45km krampen van in mijn tenen tot aan mijn oren en eigenlijk niet echt weten hoe ik teruggeraakt ben. Ach ja, no pain, no gain...
That's what she is to me,
a perfect one.
Deze namiddag op het werk had ik het genoegen samen te werken met een vrouwelijke collega. Het was een genoegen, tot ze het out of the blue nodig vond te vertellen dat haar twee katten last hadden van vlooien. Niets vermoedend werkte ik nog even verder. Tot ze kwam aan de volgende passage in haar verhaal: ze was zelf al een keer of 50 gebeten door diezelfde vlooien, haar ganse huis zat er namelijk vol van. Sedert dat moment heb ik het gevoel dat ook ik last heb van vlooien. Zeg mij dat dat niet kan!
En wel hierom.
Bij deze verzoek ik om uw kennis ter zake. Wat is uw voorkeursrestaurant en waarom?
(Bij voorkeur in de driehoek Kortrijk-Ieper-Roeselare, al mag verder natuurlijk ook)
Daar leek het de laatste dagen al op tussen Tony Mary en Geert Bourgeois en nu is het helemaal geëscaleerd met het onslag van Tony Mary.
Nooit heb ik enige sympathie kunnen opbrengen voor Geert Bourgeois: charismatisch kan hij bezwaarlijk genoemd worden, met zijn uitstraling van een grijze garnaal, communicatief vaardig staat niet in zijn woordenboek, zijn boodschap heb ik immers nooit begrepen. Nu heeft hij echter volledig afgedaan voor mij: hoe een minister, die toch over enig inzicht en bestuurskunde zou mogen beschikken, zich zo makkelijk laat vangen aan de tactiek van een manager, ik kan er niet bij. Ik kan niet anders dan besluiten dat machtswellust van Geert Bourgeois in deze zaak de belangrijkste drijfveer is geweest. Blijkbaar kampen alle oud VU'ers in een ministerfunctie (zie ook Bert 'Bleiter' Anciaux met al zijn omstreden en/of opgedrongen beslissingen) met hetzelfde probleem: ze klampen zich vast aan hun macht.
Ieder logisch denkende mens kon zien dat Tony Mary uit deze zaak altijd als morele winnaar zou komen: ofwel kreeg hij zijn zin en kon hij daarna bij de VRT nagenoeg doen wat hij wou, ofwel werd hij ontslagen en kon hij een riante ontslagpremie opstrijken. Ok, eerlijk is eerlijk, het feit dat de VRT de nieuwe reeks van 'Flikken' in première tegen betaling op 'Belgacom TV' wou laten zien is ethish niet helemaal correct, want deze serie wordt inderdaad al (gedeeltelijk) door de belastingbetaler betaald , maar deze situatie is wel ontstaan uit een aantal beslissingen van Geert Bourgeois om de werkingsmiddelen van de VRT te beperken. Het is normaal dat Tony Mary, zich kwijtend van zijn taak als manager, dan op zoek gaat naar andere inkomstenbronnen.
Laat dit daarom een open brief zijn aan Geert Bourgeois, met volgende boodschap: "Daal af van uw ivoren toren en keer alstublieft terug naar uw niveau, al betwijfel ik of de gemeentepolitiek in Izegem met uw deskundigheid gebaat is. Mijn indruk is eerder dat u niet zou misstaan als droogstoppel in het borstelmuseum."
Vannacht om 3u uit mijn bed gerold (moeten rollen is een betere woordkeuze want ik moest rond 6u in Luik staan voor het werk) doet blijkbaar rare dingen met mijn brein. Op de terugweg zat plots het woord 'spookrijder' in mijn bovenkamer (het is eens iets anders dan 'commercieel geruit') en dat was het enige waar ik nog kon aan denken. Ik wou alleen nog weten wie dat woord ooit voor het eerst had gebruikt in onze taal en ik nam me voor om, éénmaal thuisgekomen, in een woordenboek de vertaling te zoeken in het Frans, het Engels en het Spaans, misschien kon ik daar het woord etymologisch wel mee verklaren. Driewerf helaas:
Wie brengt me soelaas?
Die reclame voor het klarafestival met die zeemeermin heb ik nu wel gezien, dank u VRT, u mag er mee ophouden want ze irriteert me mateloos, iedere keer meer en meer.
Justine moester vannacht ni vele Henin.
Net terug van de dokter voor een controle na het operatietje van vorige week. Alles OK dus maar ik mag wel nog anderhalve week geen fiets aanraken, a bit of a bummer...
Daarnet in het nieuws op één.
Item 1:
Een kind van een jaar of twaalf (het kan ook een jaar of twee meer of minder zijn, in leeftijden schatten blink ik niet uit) als getuige in het hele zone 30-gedoe: "Ik zie hier nooit controles rond mijn school." Geloofwaardig dat dat overkomt, niet te schatten. Is de VRT in de leer geweest bij hun Vilvoordse vrienden?
Item 2:
"Slechts 16 procent van de leerlingen haalt zijn kennis van verkeersregels uit het secundair onderwijs." En daarbij wat leerlingen in beeld die niks wisten van de hun gestelde vragen over het verkeersreglement.
De openbare omroep slaagt er bijgevolg niet in om zijn eigen getuigen een minuut geloofwaardig te laten overkomen.
Conclusie:
Ik ga hier waarschijnlijk te kort door de bocht.
Rarara, wat is het?
Of hoe 1 post met de titel 'Commercieel geruit' mijn blog nog altijd op de vierde plaats zet als je deze trefwoorden in google invult.
Zo voel ik me laatste tijd nogal vaak: twee boezemvrienden schieten niet zo goed meer met elkaar op en dan zit ik er soms (nogal vaak) tussen. De één vraagt me iets over de ander, de ander polst me over de één, het lijkt soms een vicieuze cirkel. Ik wil geen kant kiezen, ik kan het niet, want ze hebben allebei wel ergens gelijk. Waarom volwassen mensen soms zo kinderachtig kunnen doen, ik snap het (nog altijd) niet. Praat dat toch gewoon uit, denk ik bij mezelf en ik zucht nog eens.