31 december 2007

Kenia

Exact vijf jaar geleden was ik een bevoorrechte getuige van de presidentsverkiezingen in dit prachtige land: Kibaki, toen nog de oppositieleider, won deze verkiezingen op grandioze wijze met 62% van de stemmen, daarbij gesteund door ondermeer deze song. Direct na de verkiezingen was iedereen ervan overtuigd dat Kibaki zou zorgen voor verandering, meer welvaart, minder corruptie, noem maar op. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Toen ik zes maanden later terugging, zagen de Kenianen de verandering al: er stonden zowaar verlichtingspalen in de belangrijkste straat van Nairobi (dat ze er gewoon stonden en niet werkten deed er niet toe). Ik, ik zag verder niks en fronste nogmaals mijn wenkbrauwen. Vandaag, vijf jaar later, is alles naar de vaantjes. En dat doet pijn. Want ook die mensen hebben recht op een beter leven.

25 december 2007

Verdomme

Ik mis je zo.

19 december 2007

Jour de merde

Die heb ik achter de rug. Om nog maar te zwijgen van de voorbije 'semaines de merde'.
Maar vandaag sloeg alles. Details hoeven niet, denk ik, al is het zeker dat ik straks geen vis eet, anders stik ik misschien nog in een graat.

08 december 2007

Stil

Dat is het hier wel ja.
Voornamelijk omdat ik tijdens de week hier zit. En 's avonds vind je me meestal terug in een kamer op deze locatie.
Impressies van het voor mij toch wel verre Limburg?

  • Voornamelijk vriendelijke mensen.
  • Minder gehaaste mensen ook.
  • En knappe diensters in The Filling Station in Lanaken.

Vanaf maandag zit ik er weer voor een weekje, het zou hier dus wel eens stil kunnen blijven.

O ja, wie is de nobele onbekende uit de buurt die mijn blogje vandaag bezocht (13:52) en hoe is hij/zij hier verzeild geraakt?

03 december 2007

Ze zijn terug!

De ergerlijkste televisiefiguren van vorig jaar, genaamd Debby en Nancy.
Eens testen of zij mij nog niet vergeten zijn (let vooral op de commentaren).

01 december 2007

Open brief

Bij het starten van mijn blog was het mijn voornemen om het nauwelijks over politiek te hebben. Soms moet een mens eens zijn principes aan de kant kunnen zetten en daardoor wordt dit een soort open brief aan alle politici van dit kleine landje.

Geachte politici,

  • Waarom, verstandige - of dat zouden jullie toch moeten zijn - heren en dames, lukt het jullie gewoon niet? Ik snap het niet meer hoor (en ik ben niet alleen vermoed ik). Wie moet er jullie een geweten schoppen? Waar blijft jullie verantwoordelijkheidsgevoel? Slaan we nog geen belachelijk figuur in het buitenland misschien? Straks worden we gewoon de risées van de Europese Unie, misschien zijn we het al.
  • Als vijf van de zes deelnemende partijen aan de onderhandelingen een akkoord bereiken, waarom kan de zesde (daarenboven nog één met nagenoeg het kleinste politiek gewicht, al werpt De Wever duidelijk zijn volle gewicht in de schaal) partij dit dan nog dynamiteren? Is dit dan democratie? Waarom moet dan vlug de zwarte piet doorgeschoven naar een Franstalige partij? Zelfs de gelauwerde coryfeeën van de CD&V krijgen er het schaamrood van op de wangen en zien het kartel nu al als een vergiftigd geschenk. Zij weten immers maar al te goed dat hun partijprogramma geen separatistisch discours inhoudt en dat Vandeurzen het schoothondje van De Wever (geworden) is.
  • Waar blijven jullie met je geloofwaardigheid? Met oranje-blauw is het niet mogelijk om een grondige staatshervorming door te voeren omdat er gewoon geen tweederde meerderheid is. Met holle frasen als 'vijf minuten politieke moed' en 'goed bestuur' ('alles gratis' was al gepatenteerd) haal je stemmen, maar dat is ook alles. Geen woorden, maar daden, dat willen we. Niet morgen, maar gisteren! Dat er een staatshervorming nodig is, daarover is iedereen het eens. Maar hoe dit er moet uit zien, daar bereiken zelfs de grootste specialisten geen consensus over. Waarover zitten jullie dan nog te kankeren? Want specialisten zijn jullie alleszins niet, dat hebben jullie de voorbije zes maanden al klaar en duidelijk bewezen.

En ondertussen tikt de klok verder. En ligt de schuld bij de kiezer natuurlijk. Want wij hebben gestemd zoals we deden. Misschien is het in België eerst en vooral tijd voor een hervorming van het kiesstelsel. Een kiesstelsel dat de huidige impasse onmogelijk zou maken. Hebben jullie daar de moed toe?

Uw nederige dienaar.




No more lies alstublieft...